Een leuk weekend & mijn verjaardag

Hoi allemaal,

Afgelopen weekend heb ik echt een super leuk weekend, mijn grootste basketbal blunder gemaakt en heb ik mijn 17e verjaardag gevierd.

We begonnen het weekend op vrijdag met een pep rally op school aangezien die avond een boys basketball wedstrijd zou zijn. Omdat ik een cheerleader ben was dat dus een best drukke dag, maar wel echt super leuk.

De zaterdag had ik ‘s ochtends een een scholastic bowl tournament. Ik weet niet of ik het hier al eerder over gehad heb, maar ik zit in het scholastic bowl team. Scholastic Bowl is een soort van wedstrijd dat gespeeld wordt tussen verschillende scholen waarbij vragen beantwoord moeten worden. Wie de meeste vragen goed heeft wint. Ik kan je vertellen 9 van de 10 keer weet ik het antwoord niet, maar dat maakt niet zo heel veel uit. Het klinkt heel saai, maar eigenlijk is het best wel leuk.

Zaterdagavond was er weer een boys basketball game, dus weer tijd om te cheerleaden. Nou is dat nu niet zo bijzonder aangezien ik dat elke week moet, maar wat wel bijzonder was was onze cake actie. Elk jaar tijdens de game tussen Meridian(mijn school) en A&m ( school 10 minuten van mijn school) doen ze een cake actie om geld op te halen voor onderzoek voor kanker. Alle seniors (eindejaars leerlingen) maken taarten in groepjes van 2 of 3. Dus was het ook aan mij de taak om samen met 2 vriendinnen een taart te maken. Ik dacht alleen dat we de taarten gewoon zouden verkopen...maar dat was niet helemaal waar. Wat ik niet wist is dat de taarten geveild zouden worden. Dit hield in dat er dus een man midden in onze gymzaal stond en bedragen heel erg snel achter elkaar ging op noemen en mensen gingen bieden. Larou dacht “ohw weetje 50 dollar dat is al genoeg en heel erg veel”. Niet wetende dat mensen serieus een heel jaar geld opzij zetten voor alleen deze avond. Met verbazing stond ik te kijken toen onze taart voor 150 dollar weg ging, maar met nog meer verbazing stond ik te kijken toen er een taart weg ging voor meer dan 1200 dollar. Was best bijzonder.

Zondag had ik niet heel erg veel gedaan ik was thuis geweest en nog een 2 uurtjes naar school voor basketball training. Nadat mijn gastvader mij opgehaald had van school kwam ik thuis en was het hele huis super netjes opgeruimd. Ik zei dus tegen mijn gastmoeder “ jeetje wat is het huis netjes” met als antwoord “ ja ik vond dat het tijd was om het hele huis eens goed schoon te maken. Ik dacht er verder niet zo heel veel bij, tot mijn gastmoeder zij met een lach op haar gezicht. “ ja larou je hebt huisarrest je moet voor een uur in je kamer zitten” . Ik snapte er helemaal niks van, maar lachent ging ik naar mijn kamer toe en na een uur mocht ik weer beneden komen. Toen ik beneden kwam was de tafel versierd met meerdere taarten en als verrassing kwam mijn hele vriendengroep langs.

Maandags was het mijn verjaardag en moest ik gewoon naar school. Vanaf ‘s ochtends tot ‘s avonds laat heb ik zo enorm veel berichtjes met felicitaties gekregen, zowel van mensen uit nederland als uit amerika. Echt super lief.

Na mijn eerste paar lesuren op de maandagochtend had ik gym. Aan het einde van de les kwam mijn docent naar mij toe en zei dat ik me moest melden bij de “office”. Ik dacht echt euhm.. Wat heb ik gedaan. Omdat het mijn verjaardag was had mijn gastmoeder lunch gebracht met al mijn favoriete eten echt super lief.

Die avond had ik zelf een basketball wedstrijd die ik moest spelen. Mijn gastfamilie kwam kijken en voor het eerst kwamen ook twee vriendinnen mee om mij aan te moedigen. Voor de game aan was ik al super zenuwachtig, maar ik had er wel een goed gevoel over. Ik had enorm veel getraind en wist in principe wat ik moest doen.

Na de eerste helft werd ik in het spel gezet, in het begin ging het best wel oké tot de eerste time out. Ik kreeg een complete black out. Inmiddels kan ik er heel hard om lachen, maar op dat moment vond ik het niet zo heel erg leuk. Ik wist wel wat ik moest doen maar alles ging mis. Zo kreeg ik onder andere mijn allereerste “foul”. Ik stond per ongeluk over de lijn op een moment dat dat niet mocht… ja voelde me dus al best wel dom. Doordat dat gebeurd was, werd het allemaal nog slechter en schoot ik de bal bijna bij het andere team in de basket… ja inderdaad bij het verkeerde team… gelukkig miste ik en maakte het dus niet zoveel uit. Doordat dit de eerste game was dat ik zoveel speelde, begon mijn team mij aan te moedigen en mijn naam te roepen. Op een gegeven moment kreeg ik de bal en vergat ik te dribbelen. Omdat we toch al aan het verliezen waren en de scheidsrechters inmiddels wisten dat ik nog niet zo lang basketbal speelde riepen ze me niet terug. Maar door al het geks wat ik aan het doen was begon niet alleen mijn team mijn naam te schreeuwen, nee ook de supporters van het andere team… ja ik denk dat ik me nog nooit zo geschaamd heb als die avond. Aan het einde gaf het andere team mij de bal en gingen ze niet in verdediging. Ze gaven mij de kans om een basket te maken… nu ga je het waarschijnlijk al raden…. Ik miste de basket haha. Inmiddels kan ik er heel erg hard om lachen, maar op dat moment zeker niet. Ik voelde me zo enorm dom en was enorm verdrietig. Gelukkig heb ik echt de leukste coaches en team ooit. Zij vertelde mij dat ze enorm trots op mij zijn, want voor iemand die nog nooit in haar leven basketball gespeeld heeft speel ik aardig goed.Uit eindelijk dus een hele leuke herinnering.

Morgen heb ik weer een basketbal game en gaan we het gewoon weer proberen. Dit weekend is er ook nog een sneeuwstorm op komst, dus we gaan zien wat de komende weken mij brengt.

Heel veel liefs larou

kerstvakantie

Hoi allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven had. oeps sorry! Inmiddel ben ik weer naar school, maar net als iedereen in nederland heb ook ik kerstvakantie gehad. En ik heb best wel veel gedaan.

We begonnen de vakantie met het ophalen van oscar op het vliegveld in Chicago. Hij is de spaanse student die vorig jaar bij mijn gastgezin heeft gewoond. Het was enorm leuk om hem te ontmoeten en al zijn verhalen te horen van zijn exchange year. Die zaterdag zijn Hailey ( mijn gastzusje) en ik naar onze vriendengroep gegaan om met hun kerst te vieren wat echt super gezellig was.

En toen was het al kerstavond wat betekende dat de hele familie van mijn gastmoeder haar kant naar ons huis zou komen. We hebben die avond met z’n allen lekker gegeten, spelletje gespeeld en met elkaar gepraat.

Die dag er na was het kerstochtend. Ik werd al vroeg wakker gemaakt door Hailey die vol enthousiasme mijn kamer binnen kwam rennen en riep dat “santa” geweest was. Haha we zijn beide 16 maar hé het gaat om het idee. Dus nadat iedereen een beetje wakker was geworden mochten we onze stockings openmaken. Dat zijn die grote soort sokken. Deze waren helemaal volgestopt met ons favoriete snoepgoed en een strik met een kleur. Mijn strik was rood, dus dat betekende dat alle pakketjes met een rode strik voor mij waren.

Nadat ik mijn gastmoeder als 100x verteld had dat ik niet perse cadeautjes hoefde te hebben, omdat ik ze al zo dankbaar was voor wat zal al voor mij gedaan hadden. Kreeg ik natuurlijk wel cadeautjes. Of nou ja cadeautjes…. Misschien kun je het beter cadeaus noemen want klein zijn ze niet. Zo heb ik onder andere timberlands(schoenen) gekregen en kaartje voor een Post Malone concert samen met mijn gastzusje. Natuurlijk ben ik er wel heel erg blij mee.

De dag na kerst zijn we vroeg opgestaan omdat we naar Ohio zouden gaan. En aangezien Ohio nou niet perse om de hoek ligt moesten we eerst nog 7 uur in de auto. We gingen hier naar toe om familie van mijn gastmoeder te bezoeken. Ook zijn we nog naar een hele grote shopping mall geweest en zijn we gestart met het kijken/winkelen van prom jurken. Ik had echt twee super mooie jurken aan, alleen was de jurk net iets te duur voor mij.

Met nieuwjaar zijn ik en Hailey naar onze vriendengroep gegaan en hebben we met hun oud en nieuw gevierd. Om eerlijk te zijn is oud en nieuw hier niet zo heel erg speciaal en is het niet zo’n grote chaos als het is in nederland. Ik heb het wel heel erg naar mijn zin gehad.

De rest van de vakantie had ik tussendoor training voor basketball en cheerleading en heb ik gewoon een hoop leuke dingen gedaan. Ook zit ik nu echt officieel op de helft van mijn exchange wat betekend dat ik hier al 5 maanden ben.. Momenteel gaat het ook echt super goed met mij. Ik heb het enorm naar mijn zin heb eigenlijk geen heimwee meer en heb mijn plekje helemaal gevonden. Toch wordt ik ook wel heel erg blij bij de gedachten dat ik over een paar maanden iedereen in nederland weer kan zien ennnn… dat ik dan eindelijk weer een broodje kroket en een frikandel speciaal kan eten want jeetje wat heb ik daar toch zin in.

Dat was mijn verhaaltje weer..

Mijn volgende blog gaat waarschijnlijk over mijn verjaardag (ik wordt bijna 17!!) cheerleading en alle andere leuke dingen die ik aan het doen ben.

Heel veel liefs van mij

Mijn 2019 en een fijne kerst!

Hallo allemaal, alvast wil ik jullie allemaal een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar wensen!

Aangezien ik weet dat ik na de kerst geen tijd heb om dit allemaal uit te schrijven ga ik het nu even voor jullie doen, Want ik moet zeggen… 2019 was een bijzonder jaar.

Ik begon 2019 wetende dat ik dit jaar naar Amerika zou gaan. Althans als ik mijn examens zou halen dan. Maar om eerlijk te zijn dacht ik op dat moment dat ik mijn examens niet ging halen. Mijn cijfers waren wel oke, maar stel ik zou een onvoldoende halen dan zou ik gelijk onderuit zakken met mijn cijfers. Uiteindelijk heb ik mijn cijfers toch omhoog gekregen en had ik het zelfs voor elkaar gekregen dat, stel ik zou een onvoldoende halen op mijn centraal examen dat ook niet perse zo erg zou zijn.

Niet alleen was ik druk bezig met leren. Ondertussen stond ik ook nog 3 tot 4 keer per week op de ijsbaan en was ik bijna elk weekend aan het werk om nog mijn laatste paar euro’s voor amerika binnen te krijgen. Niet dat ik dat erg vond aangezien ik deze twee dingen beide met heel veel plezier deed. En ik het stiekem ergens toch wel een beetje mis.

In de eerste maand van 2019 kregen we er ook weer een nieuw gezinslid bij. Op 19 januari hadden we Emma opgehaald. Inmiddels mijn 2e Australische zusje. Ze zou eigenlijk maar blijven voor 6 maanden, maar na 6 maanden wilde ze toch eigenlijk niet weg en is ze de rest van het jaar gebleven.

De rest van de maanden waren niet zo heel erg bijzonder behalve 29 april. Dit was de dag dat het nog maar 100 dagen was tot ik zou vertrekken naar Amerika… nou ja als ik mijn examens zou halen, want tja ik had nog steeds geen honderd procent zekerheid. Ik weet dat ik me nog heel goed kan herinneren dan toen ik deze dag wakker werd ik rennend naar beneden kwam en papa vol enthousiasme vertelde dat het nog maar 100 dagen was voor ik zou vertrekken. Met als reactie “eerst maar een zien of je je examens haalt” vervolgd met een klein beetje angst en heel grote blik van trots. “Maar ik gun het je enorm ook al ga ik je wel heel erg missen”.

En toen was de dag daar… 9 mei de dag dat ik mijn eerste examen zou gaan maken. In mijn hele leven heb ik nog nooit zo ver van te voren geleerd. Alle 4 mijn jaren op de middelbare school kreeg ik het voor elkaar om voldoendes op mijn toetsen te halen met maar liefst 1 dag leren. Of nou ja beter gezegd in avond leren. Maar ik wist dat als ik dat zou doen bij mijn examens ik wel nee kon zeggen tegen Amerika, dus 3 weeken van de voren begon ik met leren. Het meeste had ik geleerd voor Geschiedenis aangezien dat het meeste werk was. En mijn eerste examens gingen dan ook best wel goed naar mijn idee. Op een examen na namelijk aardrijkskunde. Aardrijkskunde is altijd mijn favoriete vak geweest en ik had er ook niet zo enorm veel moeite mee. Alleen omdat ik zoveel geleerd had voor mijn andere vakken was ik Ak helemaal vergeten. Ik weet nog dat ik nog geprobeerd heb die hele avond te leren, maar op dat moment zag ik het niet zitten en dacht ik toch wel even dat ik zou gaan zakken. NIet alleen ik dacht dat, ook mama dacht dat het niet zou gaan lukken. Hoe weet ik dat… nou ik stond boven aan de trap en hoord mama zeggen” Ik denk dat ze heel amerika wel kan vergeten ze gaat die examens niet halen”. (hahah) Waarop ik natuurlijk dacht ja daag ik ga echt wel mijn examens halen. En dat heb ik dan ook gedaan. 12 juni kreeg ik het verlossende telefoontje met de woorden “larou je bent geslaagd!” wat betekende dat er nu geen enkel obstakel meer zou zijn op de weg om mijn droom uit te laten komen. 7 augustus zou ik op het vliegtuig stappen naar Amerika

De dagen tot vertrek was ik aan het aftellen en elke dag kwam ik een stapje dichterbij. In Verband met mensen die op vakantie zouden gaan besloot ik 20 en 21 juli mijn afscheidsfeestjes geven. De eerste dag voor vrienden de tweede voor familie. Het moment dat ik de meeste mensen 10 maanden niet meer zou gaan zien. Ofterwel… Huilen.

En toen was het 7 augustus en stapte ik op het vliegtuig. En inmiddels ben ik dus op de helft van mijn uitwisseling en ga ik over 5 maanden ook al weer naar huis… De eerste weken waren niet makkelijk. Ik had wat moeite met settelen en nieuwe vrienden maken. Niet dat niemand met mij om ging nee dat helemaal niet, maar wanneer noem je iemand een vriend. Ik kan je vertellen dat is best lastig. Het koste me wat tijd, maar ik ben nu op mijn plek met een groep hele leuke vrienden om mij heen en kijk wat ik allemaal gedaan heb in deze afgelopen 5 maanden. Ik had een rol in de schoolmusical, ik speel basketbal, ik ben een cheerleader, ik heb plekken gezien die ik nog nooit heb gezien, ik heb halloween gevierd, ik heb thanksgiving gevierd, ik ben blackfriday shoppen geweest en ik kan elke dag met een grote gele schoolbus naar school.

En het leuke is, 2019 is nog niet eens helemaal voorbij. Volgende week begint mijn kerstvakantie, ga ik ik naar ohio, vier ik kerst, vier ik friendsmass, ontmoet ik de spaanse student die vorig jaar bij mijn gezin heeft gezeten en gaan we waarschijnlijk nog een dagje naar chicago.

Ik heb dit jaar enorm veel gehuild, maar meestal was dit van geluk. Ik heb enorm veel van mezelf geleerd en ben zo ontzettend trots op mezelf. Ik ben enorm dankbaar voor de mensen die mij door dit jaar heen hebben geholpen of die ook maar iets betekend hebben in mijn uitwisseling. Ik heb mezelf laten zien dat opgeven geen mogelijkheid is en dat zelfs als je het even moeilijk hebt gewoon door moet gaan, maar dat je daar zeker wel hulp voor nodig hebt.

Dit was mijn 2019 en ik hoop dat 2020 misschien nog wel beter wordt.

Ik wil iedereen een hele fijne kerst wensen en een heel gelukkig nieuw jaar

Kusjes uit amerika,

Larou

Basketball en cheerleading

Hallo allemaal,

Hierbij even een kleine update van mij. In een van mijn laatste blogs vertelde ik dat ik was begonnen aan cheerleading en basketbal. Inmiddels ben ik daar al een tijdje mee bezig en gaat het steeds beter.

Cheerleading.

Ik begon cheer aan het einde van november en toen vertelde ik dat dit toch nog best lastig was. Nu een paar weken verder… vind ik het nog steeds behoorlijk lastig. Een hoop cheers weet ik inmiddels wel, maar ik ben nog steeds niet heel erg gecoördineerd en wanneer alles dus tegelijk moet, gaat het soms niet helemaal lekker. Inmiddels heb ik ook mijn uniform gekregen voor cheer en om eerlijk te zijn, dat is toch wel een meisjesdroom. Want ja precies zoals in de films, lopen de cheerleaders in hun uniform door school heen de hele dag. Dit is wel alleen op de dagen dat er een belangrijke boys basketball game is.

Vorige week was voor mij de eerste thuis game waar ik dus moest cheerleaden. Natuurlijk weer super zenuwachtig maar opzich ging het wel oké. Sommige cheers wist ik niet maar aangezien ik in de achterste rij sta (omdat ik natuurlijk weer de grootste ben haha) samen met een ander meisje die ook net begonnen is viel het niet zo op als ik geen idee had van wat ik aan het doen was. Na de halve game hadden we ook nog een grote cheer. Dat houd in dat alle cheerleaders naar het midden van de gymzaal gaan en een dus een grote cheer doen. We hadden daar gelukkig heel goed op geoefend en op een paar kleine foutjes na ging dat best wel goed.

Basketball.

Als er iets is wat me veel zenuwen bezocht is het basketbal wel. We zijn al een tijdje aan het trainen en hebben een paar games gespeeld. Ik hoefde alleen al die tijd nog niet te spelen aangezien er nog een hoop moest gebeuren voor ik mee kon doen. Tot gister… 5 december heb ik voor het eerst in mijn hele leven mee gespeeld in een basketbal game… nog nooit zo zenuwachtig geweest voor iets. Net voor de game kregen we te horen dat *iedereen* zou gaan spelen. Dus larou kreeg al een halve paniekaanval en ik wist dus niet meer zo goed wat ik moest doen, want ja het ging nu toch echt gebeuren ik moest eraan geloven en toch echt gaan spelen. En uit die lichtelijke paniek zag ik het dus allemaal even niet meer zitten. Dat zagen de meiden van het varsity team ook (het hogere team wat na ons speelt ) en hun namen mij dus mee naar de kleedkamer. En om eerlijk te zijn, ik heb het beste team ooit en iedereen vertelde me dat het goed ging komen.

Aan het einde van de eerste helft mocht ik het veld in…… IK HAD WERKELIJK GEEN IDEE WAT IK AAN HET DOEN WAS. Toen ik het veld in liep begonnen iedereen mijn naam te roepen en mij aan te moedigen wat echt super leuk was.

In de pauze hebben de meiden mij gelopen en uitgelegd waar ik heen moest rennen wanneer de bal links of rechts was aangezien ik nog steeds geen idee had wat ik moest doen. Ook hadden we afgesproken dat ze zouden roepen welke plekken ik heen moest. Aan het einde van de 2e helft ging ik het veld weer in. Nog Steed lichtelijk zenuwachtig maar het ging een stuk beter. En buiten alle zenuwen om was ik enorm blij dat ik eindelijk een keer gespeeld had.

Vandaag 6 december heb ik voor het eerst cheer op een andere school en morgen heb ik een home basketball game en een cheer game. Druk dus, maar enorm leuk

Liefs Larou

Thanksgiving en Black Friday!

Hoi allemaal,

Eigenlijk ben ik momenteel veel te moe om te schrijven, maar ik ben zo enthousiast om te vertellen over mijn afgelopen twee dagen dat ik het niet kon laten om toch nog even een blog te schrijven.

Deze week had ik maar een halve week school, dus was ik woensdag al vrij. Die avond waren we al begonnen met de eerste voorbereidingen voor het thanksgiving eten. Voor degene die niet weten wat Thanksgiving is hier even een kleine uitleg: Thanksgiving Day (dankzeggingsdag), vaak verkort tot Thanksgiving, is een nationale feestdag in de Verenigde Staten en Canada waarop dank wordt gezegd voor de oogst en voor allerlei andere goede dingen zoals familie en vrienden.

Thanksgiving ochtend zijn we vroeg opgestaan omdat we met het hele gezin naar de Thanksgiving parade in NY op tv gingen bekijken. Dit is is een grote parade met muziek, bekende mensen en hele grote ballonnen dwars door het centrum van New York. Natuurlijk draait grotendeel van de parade om Thanksgiving, maar ook is het de start van het kerst seizoen. Aan het einde van de parade kondigen ze namelijk de kerstman aan.

Na het kijken van de parade zijn we verder gegaan met het klaar maken van het eten en natuurlijk... de kalkoen! Om drie uur kwam er familie langs en zijn we met z’n allen gaan eten. Het was echt super lekker en gezellig.

Na het eten zijn we ons snel gaan klaar maken, aangezien we om 6 uur gingen black friday shoppen! Samen met mijn gastmoeder, haar zus, een vriendin van mijn gastmoeder en mijn gastzusje gingen we naar de eerste winkel Walmart.. Van te voren hadden we in alle folders van winkels afgestreept wat we wilde hebben. En het was dus het handigst om als eerste naar Walmart te gaan.

Ik wist dat black friday een groot iets was…. Maar zo groot had ik echt niet verwacht. Eenmaal in de winkel zag je niet meer dan alleen maar mensen, heel erg veel mensen. Iedereen liep door elkaar en duwde elkaar aan de kant. En met een karretje door de winkel lopen..nee dat hoefde je niet eens te proberen. Kort samengevat: een grote chaos dus.

Na walmart zijn we naar Springfield gereden om daar nog naar een hoop andere winkels te gaan. Na een stuk of 7 winkels verder was het inmiddel 5 uur ‘s ochtends en zijn we naar Menards gereden. Dit is een soort van mega grote Praxis/ supermarkt/ intratuin in een. Ze hebben zeg maar alles.

Mij was inmiddels al verteld dat dit een van de plekken was waar de meeste mensen op afkwamen en ja dat was ook zeker waar. Toen wij aankwamen stonden er tentjes voor de duur met mensen die er al waren sinds die avond er voor. De rij was op dat moment nog wel oke, maar nadat wij eenmaal aangesloten waren, werd de rij alleen maar langer en langer. Uiteindelijk liep de rij rondom de hele parkeerplaats. Om exact 6 uur gingen de deuren open en wederom een enorme chaos. Na anderhalf uur in de winkel te zijn geweest gingen we naar buiten. Wat ik alleen nog niet verwacht had was dat het buiten al weer licht zou zijn. Mijn brein snapte er dan ook vrij weinig van.

Hierna zijn we nog naar een laatste winkel geweest en daarna zijn we naar IHOP gegaan om te ontbijten. Aangezien we allemaal al meer dan 24 uur wakker waren vielen we allemaal bijna in slaap tijdens het eten, maar dat maakt niet uit want het was het zeker wel waard.

Uiteindelijk waren we om 11 uur ‘s ochtends weer thuis. Ik ben toen onder de douche gestapt en daarna gelijk naar bed gegaan.

Morgen gaan we de kerstboom opzetten en zondag heb ik een Friendsgiving met mijn groep vrienden. Ik hoop dat jullie het net zo leuk vonden om mijn blog te lezen als dat ik deze dagen vond.

Foto's staan op mijn facebook

Heel veel liefs Larou

3 maanden in amerika

Hallo allemaal,

Vandaag is mijn 4e maand in amerika begonnen! En waarschijnlijk heb ik dit al echt 10x gezecht, maar de tijd gaat enorm snel. Volgende maand ben ik namelijk al halverwege mijn exchange.

Zoals ik in het begin van mijn exchange nog aardig wat heimwee had is dat nu niet tot nauwelijks meer aanwezig. Ja tuurlijk heb ik dagen dat het niet helemaal lekker gaat en ik eigenlijk heel graag naar huis zou willen, maar meestal is dit naar een paar uur wel weer over. Op deze momenten is het ook niet zo zeer dat ik Nederland mis, maar ik mis juist de mensen. Ik moet zeggen dat ik nou ook niet perse tijd heb om heimwee te hebben, want eigenlijk heb ik elke dag wel iets te doen.

In oktober ben ik heel erg druk bezig geweest met de musical. Aangezien onze performance al over 2 weken is! Best wel spannend maar ik heb er heel veel zin in. Ook ben ik heel erg druk met Journalism. Dit is eigenlijk een vak die ik volg, maar buiten school om zijn we er ook nog heel erg druk mee bezig. Onze docent noemt ons klaslokaal ook geen klaslokaal, maar een werkplek. Haha als ik dit zo lees klinkt het echt als iets stoms, maar journalism is echt een van mijn favoriete vakken. De afgelopen 3 jaren heeft onze school met Journalism ook meerdere awards gewonnen en dit jaar gaan we als goed is weer naar nationals.

Omdat wij in ons journalism team hele goeie schrijvers hebben koopt de lokale krant van ons artikels die wij geschreven hebben. Dat komt weer goed uit voor ons, want daarmee kunnen wij weer nieuwe material kopen en bijvoorbeeld onze nieuwspagina verbeteren. Waarom ik dit nou allemaal vertel… nou 2 van mij stories zij uitgekozen en in de krant geplaatst. Was er stiekem best wel een beetje trots op.

Nadat ik iedereen in nederland heb zitten vertellen dat ik echt geen cheerleader wilde worden en alle mensen in amerika ook precies hetzelfde verhaal heb verteld. Hebben ze het toch voor elkaar gekregen en ben ik bij de cheerleaders gegaan. Stiekem vind ik het eigenlijk best wel heel erg leuk hoor! En weet je.. Ik ben hier maar een jaar en ik krijg de kans maar een keer om deel uit te mogen maken van een echt amerikaans cheer team. Ik heb mijn eerste trainingen gehad en ik moet bekennen dat ik er nog niet heel erg goed in ben. Mijn armen en benen zijn net als broer en zus… ze kunnen gewoon niet samen tegelijk op een moment. Als ik mijn linkerhand omhoog moet doen en met mijn linker been een stap naar links gaat alles mis. Maar gelukkig helpt iedereen heel erg en heb ik de eerste cheers al onder de knie.

Buiten cheer om ga ik ook nog een andere sport spelen en daar begin ik volgende week mee. Ik ga namelijk basketbal spelen….. En als je met mij op school hebt gezeten of mij gewoon heel goed kent moet je weten dat ik enorm slecht ben in balsporten. Toch heb ik er heel erg veel zin in. Ik heb al 2x met de middle school mee getraind en dat ging opzich best wel goed. Ik heb basketbal bewust gekozen om te gaan doen. Niet omdat ik er super goed in ben nee dat helemaal niet, maar meer vanwege het hele team gebeuren. Ik zelf heb nooit een teamsport gedaan, dus dat was al voor mij een reden om dit te gaan doen. Als tweede reden heb ik de team spirit. Ik ben bij meerdere football en volleyball games geweest en het maakt niet uit wat voor sport je speelt, iedereen is er voor elkaar en werkt als een team samen. Het is lastig uit te leggen wat ik bedoel, maar laten we het er op houden dat iedereen elkaar support en als je wat fout doet dat dat ook oké is. Nu moet ik wel zeggen dat scholen buiten het feit om dat ze elkaar supporten ook heel competitief zijn. We gaan namelijk wel voor de winst.

Nu ik hier een tijdje langer woon begin ik ook de cultuurverschillen meer te zien. Zoals ik al schreef over het support dat mensen naar elkaar hebben. Hebben mensen hier ook heel veel respect naar elkaar, maar vooral ook naar bijvoorbeeld hulpverleners en docenten. Voorbeeld hier van: mijn homecoming. Bij de homecoming dance stond bij de ingang van de deur een politieagent. Hij was hier voor het geval dat er iets gebeurde, maar ook voor het “beschermen” van ons. Iedereen die binnenkwam bedankte hem hiervoor. Ik had nog nooit zoiets gezien en vond dat dan ook best bijzonder. Sommige nederlanders kunnen er nog wat van leren.

Inmiddels heb ik wel weer genoeg vertel. Deze maand zal ik wel weer ergens een kleine update schrijven.

Liefs larou

weekend in St.louis

Hoi allemaal, 

Het laatste weekend van september ben ik samen met mijn gastgezin naar St.louis geweest. We zijn zaterdagochtend vertrokken aangezien we de vrijdag er voor een school football game hadden en ik moest helpen voor de livestream voor journalisme.

Een van mijn schoolvakken is dus journalism en voor dit vak moet je eens in de zoveel tijd een livestream doen voor bijvoorbeeld een football game, basketball game of volleyball game. Dit keer was het mijn beurt en ik kreeg de taak om de game te filmen. Eigenlijk ging dat best wel goed al had ik in het begin echt geen idee wat ik nou eigenlijk aan het doen was. Jammer genoeg had onze school wel verloren.

Die zaterdagochtend zijn we vertrokken naar St.louis dat was ongeveer 2 uurtjes rijden dus dat viel nog best wel mee. Toen we aankwamen in St.louis konden we nog niet ons appartement in waar we dat weekend zouden verblijven, dus zijn we wat gaan eten bij een restaurant. Het restaurant waar we gingen eten hete fritz en dit was echt super leuk!  Ze maken namelijk al hun frisdrank zelf en achter een raam kun je dus ook zien hoe ze dat doen. Nadat we wat gegeten hadden zijn we nog even langs de winkeltjes in hetzelfde straatje gelopen en zijn we gestopt bij een winkeltje waar je warme vers gemaakte koekjes kon eten en spelletjes spelen. 

Nadat we bij ons appartement de spullen gedropt hadden, gingen we echt St.louis in. We hebben hier een beetje rondgewandeld en ik en mijn gast moeder zijn in het reuzenrad geweest. Daarna zijn we in de auto gestapt om naar familie park te gaan waar je onder andere kon minigolfen en er was een spelletjeshal.

Op mijn bucket stond dat ik nog heel erg graag naar Ihop wilde. DIt is een heel erg bekend pannenkoeken restaurant. Geen pannenkoeken zoals in nederlands natuurlijk, want die kennen ze niet, maar echte amerikaanse pannenkoeken. Aangezien de Ihop in ons dorpje gesloten is kunnen we daar niet heen, maar aangezien ze in St.louis wel een Ihop hebben, had mijn gastgezin mij hiermee naar toe genomen.

De zondag was eigenlijk de reden waarvoor we naar St.louis waren gekomen, want… ik zou mijn eerste baseball game gaan kijken. Onze schoolband moest spelen in het stadium dus we hadden kaarten kunnen krijgen met korting. 

Het stadium was ENORM. We zaten helemaal bovenin dus we konden alles heel erg goed zien. Het enige nadeel… we hadden een plek waar de zon de hele dag opstond en het was die dag sowieso al super warm vonden we dat iets minder. Alsnog vond ik het zo super leuk en zal ik deze ervaring niet snel vergeten.

Maandag 7 oktober was ik 2 maanden in amerika en is ook mijn Homecoming week is gestart. In mijn volgende blog vertel ik hier het een en andere over want tot zover was dit echt een hele leuke week. 

liefs larou

Hoe mijn dag er ongeveer uit ziet

Hoi allemaal,

Aangezien ik best wel vaak de vraag krijg over hoe mijn dag er ongeveer uit ziet nu ik hier in Amerika ben, zal ik dat in deze blog een beetje gaan vertellen. Het is niet heel erg anders als wat ik gewend was in nederland, maar er zijn zeker wel verschillen.

Op een doordeweekse dag gaat mijn wekker om 6 uur. Dan is het ook wel echt tijd om uit bed te komen want anders moet ik alles heel erg snel doen en in de ochtend ben ik nou eenmaal niet zo heel snel. Als eenmaal mezelf zover gekregen heb om me klaar te maken, gaat het allemaal best snel. Vaak zet ik ‘s ochtends de nederlandse radio even aan op mijn telefoon om toch nog een heel klein beetje op de hoogte te zijn van wat er nou eigenlijk allemaal gaande is aan de andere kant van de grote oceaan.

Meestal ben ik rond kwart voor 7 klaar en ga ik naar beneden voor mijn ontbijt. Aangezien ik het amerikaanse brood niet zo heel lekker vind ontbijt ik meestal met cereal. Meestal bekijk ik tijdens het ontbijt even naar alle berichtjes die ik heb gekregen vanuit nederland of stuur ik juist een berichtje naar mijn ouders of vrienden.

Mijn gastzusje heeft haar rijbewijs dus elke dag gaan we samen in de auto naar school en hoef ik dus niet met de schoolbus. Meestal kom ik rond 20 over 7 aan op school en heb ik nog heel even tijd om te kletsen met mijn vriendinnen. Om 7:40 uur gaat de eerste bel en mag je je boeken wisselen bij je kluisje, daarna ga je gelijk naar je eerste les toe.

Mijn eerste uur is foods (soort van zorg en welzijn). Als het 7.45 uur is hoor je door de luidsprekers de dagelijkse mededelingen, wie zich moeten melden en aan het einde wordt gevraagd of je wilt gaan staan voor de pledge of allegiance. Iedereen gaat dat staan, legt zijn of haar rechter hand op de bost, kijkt richting de amerikaanse vlag en zegt

“I pledge Allegiance to the flag

of the United States of America

and to the Republic for which it stands,

one nation under God, indivisible,

with Liberty and Justice for all.”

Dit zeggen ze ter ere van de amerikaanse vlag

Daarna vervolgd mijn dag met alle vakken die ik heb. In een van mijn vorige blogs vertel ik hier meer over dus als je meer wilt weten over mijn vakken zal ik deze gaan lezen als ik jou was.

Om half 3 ben ik in principe vrij van school. Behalve op de dagen dat ik drama club heb (schoolmusical) dan blijf ik op school en begin ik om 3 uur met drama rehearsal. Dit duurt tot half 5 en daarna rij ik meestal mee met een van mijn vriendinnen van drama club naar huis.

Als ik geen drama heb, ga ik om half 3 met de schoolbus naar huis. Omdat de schoolbus voor je huis stopt en je af zet duurt het voor mij bijna anderhalf uur om thuis te komen terwijl het normaal gesproken met de auto maar 10 minuten is.

Eenmaal thuis aangekomen is er meestal nog niemand thuis. Meestal eet ik een kleine snack en daarna laat ik de honden uit. Rond 5 uur komt de rest van de familie thuis en gaan we rond 6 uur eten.

Na het eten maak ik mijn huiswerk. Vaak heb ik niet zo heel veel huiswerk, omdat ik eigenlijk alles op school al af heb. Het enige waar ik vaak wel aan moet werken is bijvoorbeeld een artikel voor journalism, omdat dat gewoon heel erg veel tijd in neemt.

Doordat ik altijd heel erg moe ben van alle nieuwe dingen en het denken in een andere taal ga ik meestal rond 9 uur naar bed.

Tuurlijk is elke dag anders en het ligt er ook echt aan hoe de dag loopt, maar dit is hoe ongeveer mijn dag eruit ziet.

Volgend weekend ga ik voor het weekend naar St.louis toe dus in mijn volgende blog zal ik daar wat over vertellen, voor nu was dit het.

Liefs larou