Thank you! (English)

314 days since I left my home town in The Netherlands now only a few hours away from leaving my second home in America.

"Time flies when you're having fun." That is what they say, right? Well I can tell you it’s true. For the past 10 months it feels like I have lived in a movie. A movie containing a lot of fun, happiness, but also many tears. A dream movie that I never thought I was going to star in, however, luckily enough I did. I had no idea what was going to happen and what I was actually going to do. Days before I left I asked one of my best friends to"please remind me why I want to do this." The response I got was simple, "because it is your dream Larou." That was true, so that's what I did... I followed my dream.

After a little dramatic goodbye at the airport, you know.. the one where you look one more time over your shoulder before you leave. I started my adventure. First stop... New York city. For four days, I looked at the most famous sights in the big apple, talked about all of the exchange student rules and sang “Party in the USA” in a bus full of Dutch and German exchange students. All of this with our amazing mentor from Travelactive and Thomas from the YouTube channel Korthom.

After those four amazing days, it was finally time to fly to our host families. So there I went from New York to Chicago, Il., to Springfield, Il., to Decatur, Il. My new home, which is right in the middle of, let’s say... a 'couple' of cornfields. You’ll probably never believe me when I say this, but I actually wanted to go to a small town and a small town is definitely what I got.

Not only did I move to a whole new country, I also met a whole new family. A family that I now call my second family. I lived with the most loving people. My host parents Roxanne and Bill, my host sister Hailey, my host grandpa's, two dogs Hope and Frannk and two cats Lola and Cheeto. Who was my favorite you may ask? Well, all of them are. They gave me a place to call home, a school to go to, love and support to help me through the hard times and the fun times, and helped make my dream come true. I almost forgot... most of the time they also gave me food. haha. Okay but now seriously without these people my dream wouldn't have been possible.

An exchange year isn't complete if you don't go to school. I mean that is what most exchange students dream of. We want to know if it is really like High School Musical, Glee, Mean Girls and all of the other popular tv shows or movies. I was also looking forward to the yellow school buses, popular cheerleaders, hot football guys, Friday night football games, big lockers, school lunches, basketball games, homecoming, prom, pep rallies, senior night, a school mascot, fun classes and graduation. Is all of this true.. no not really, but is a lot of true.. yes!

 I went to Meridian High School. A school that was about 3 times smaller than my high school back home and basically a big family. Our school mascot was a hawk and the school color was green, silver and black. Almost everybody seemed to know each other and then there was me. The foreign exchange student. My name is Larou, but after a couple of weeks nobody would call me that anymore. For the rest of the year it was Hellen or Lulu.

In the beginning, it wasn't easy. I was quiet and I didn't say much. Why? To be honest, I have no idea. If I think back about that time, I could've done things way differently, but I can't change it anymore so that is part of my exchange too. I got a culture shock. That sounds terrible, but almost every exchange student goes though this. I cried a lot. I literally had no idea what I was doing here, why did I decide to do this? I basically just wanted to go home. Back home to my 'normal' life, the one that I had already lived for the past 16 years. So I called my mom, called my sister, talked to my host family, cried, called my mom again, cried even more and then there was my host family again. After talking and crying a lot I picked myself up again and continued what I was doing. Following my dream. I just needed some help.

High school wasn't high school if I didn't join a club or play sports. So I did and I did a lot. I started with drama club, I played the part of Dotty in WCKY, rehearsed every week and on November 15 and 16, we had our show.

In the meantime, I also started something that I really wanted to do play basketball. In school, this probably was my favorite thing. I had so much fun! I wasn't good at it at all and to be honest.. half of the time I had no idea what I was doing. The first two games I was sitting on the bench just to watch how it all worked. After that it was my time to play. Coach told me that, so I got really nervous and of course.. I cried. I got a pep talk by the varsity girls and then in the second half of the game I played. After that one game I played in every single game at least once. I definitely improved, but I also had a game that everything went wrong. I got my first foul, threw the ball into the wrong basket and missed it.. luckily and then not only was my team cheering me on, but the other team was also. Very awkward. I did not like it at all at that point, but I can laugh about it now. Luckily it didn't always go like that. The game after that I made my first basket. I did have a little help and I also had to try three whole times before I got it, but I made it.

Basketball season was the busiest time because I didn't only play basketball... I also did something I told everyone I wasn't going to do. Cheerleading. My friend convinced me to do it. I thought you know I can only be a cheerleader once in my life so why not. I went to my first practice, got my uniform and became a real cheerleader... you know the one that I saw in the movies. I was the worst cheerleader on the team because I just can't do five things at the same time, but I am so glad I could be part of it and I can tell you...I wore that uniform with so much pride.

I got the best friendships I could've asked for. This was also with a little help though. If she wasn't there I would've been fine, but she helped me so much. Hailey my host sister. She took me to my first bonfire with her friends. I liked those people a lot. They reminded me of my own friends. I was comfortable around them and decided to keep these strangers and become friends with them. Although that took a little while too. Everything was still different from what I was used to. They knew I was struggling so they picked me up and said, "she is one of us now.” Do they remember saying this?. I don't know, but I do know that at that moment it made me feel so happy. I am going to miss those people so much. I mean..to whom can I say "I'm not American" to when I am not around them.

Throughout my year I fell in love with the most amazing places I've been to. My host family took me on as many little trips as possible so I saw Ohio, Missouri and Florida. My last trip to Florida was definitely the best. I did not want to leave Panama City Beach at all. It became a part of my story and one that will be told to everyone. This place is so so pretty and I'll have to go back one day.

After five amazing months, I was half way through my exchange year. All of the fun Holidays were over and I enjoyed the last few months of 2019. I finally could say I felt at home. I also realised that the time went by so fast. I was counting how many months and days I was in America, but now I started counting down to the point I was going to leave. I didn't want to think about it. There were still so many fun days going to happen. I was looking forward to the spring. I would start track and soccer, prom was coming up, my sister was supposed to come to America, we had a vacation planned to Disney and I would have a real graduation. However that wasn't going to happen.

 When you go on an exchange year, they tell you to be open minded. Well I had to be really open minded. Just in a few hours my whole exchange changed. The movie and dream that was supposed to be happy and fun changed to a really bad horror movie that didn't seem to have an end coming soon. I think by now everyone knows what I am talking about. Exactly... the Coronavirus. After March 17, school was closed for the rest of the year. So what was I supposed to do? Around me more and more exchange students got sent home or made the decision to go home. Did I want to go home? No, I didn't wanna go home early, but what did I have to do for the next couple of months? My mind literally changed every hour. One day I was done with all of this and wanted to go home. The other day I was doing fine. After changing my mind a lot I had to make a decision so I stayed. I looked back at all of the memories I made during this year, all of the pictures I took and all of the music I listened to while I was here. I couldn't go home yet. I had to finish what I started in August and I had to make more memories. When I am going home, I will have a story no one else can tell.

Within a couple of hours I'll say goodbye to all of my friends and family here. I will say goodbye to the people that were once just strangers to me. Within a couple of hours I will return to the people that I hugged and fought back tears to say goodbye to before I left. I will leave my best friends to return to my other best friends. I will probably cry.. again.. and a lot. Not because I am sad,but because I made so many memories and friends.

I can tell you being an exchange student isn't easy at all, but it is so worth it. I had an amazing time and I will have memories I'll never forget. Thank you to all of the people that were a part of my dream, my movie and my story.

Larou or Hellen

Thank you Hannah Reichert for checking my grammar 

Florida!

Hoi allemaal, deze week ben ik op vakantie geweest in Florida en om heel precies te zijn Panama city beach. In deze blog vertel ik over mijn week In Florida.

Op zondag 31 mei vertrokken we om 9 uur 's avonds om vervolgends de hele nacht te rijden. Om 2 uur 's middags de volgende dag kwamen we eindelijk aan bij ons hotel. Nadat we waren ingecheckt zijn we naar het strand gegaan om daar aftespreken met vrienden van mijn gastouders. Hun waren al ietsjes langer in florida samen met een hele groep andere mensen, dus daar sloten we ons bij aan.

Op dinsdag hebben we niet zo heel erg veel gedaan. In de ochtend zijn we eerst naar het strand geweest tot er uit het niets een tropische regenbui kwam. Ik had niet eens gezwommen, maar ik was wel volledig doorweekt. Die avond gingen we met vrienden uit eten en zijn we daarna naar de winkel straat geweest. Ik voelde me hier helemaal thuis. Overal hingen lampjes er was muziek en het was echt super gezellig.

Woensdag stonden we al op om 7 uur. We hadden namelijk een boot trip geboek met onze vrienden en om 8 uur moesten we dus al benenden zijn. Om 9 uur waren we op de boot en gingen we naar allemaal kleine eilandjes varen. Ondertussen dat we aan het varen waren kwamen er nog een paar dolfijnen voorbij zwemmen en hadden we bezoek van een pelikaan. Op het eerste eiland gingen we snorkelen. Altans ik deed een poging tot.. Ik ben niet bang voor heel erg veel dingen, maar er zijn twee dingen die ik nou gewoon niet heel leuk vind. Vogels en vissen. Laten er nou net heel veel vissen in het water zwemmen. Hoe groter de vis is hoe minder eng ik het vind, maar in dit water waren heel erg veel kleine visjes en inplaatst van dat ze verweg van me zwommen zaten ze allemaal rond op mij heen. Dus na dat ik 5 minuten lang wel mooie vissen had gezien was ik er wel klaar mee.

Na de boot zijn we gaan lunchen en daarna terug naar het hotel om nog even te gaan zwemmen in de oceaan. Na het zwemmen zijn we met de hele groep gaan barbecueën.

Donderdag was mij favorite dag. Ik en mijn gastzusje gingen namelijk zwemmen met dolfijnen. In de buurt was een park met allemaal zee dieren en zo dus ook dolfijnen. Nadat we wat rondgelopen hadden waren we naar een zeehonden show geweest. Na de show hadden we een meet en great met de zeehond en daarna was het echt tijd om met de dolfijnen te gaan zwemmen. Vond ik het spannend? ja best wel, maar alles viel heel erg mee en het was echt super leuk om te doen.

Die avond ben ik samen met mijn gastouders, hun vrienden en hun kinderen gaan gokarten. Dit was echt super leuk om te doen. Eenmaal terug bij het hotel met dezelfde jeugd waarmee we waren gaan gokarten ook nog het stand om krabben te vangen. Wie liet de emmer met gevangen krabben vallen... ja inderdaad, dat was ik.. oeps.

Vrijdag was onze laatste dag in Florida. Aangezien we een dubbele rode vlag zouden hebben op het strand besloten Hailey en ik 's ochtends nog even te gaan winkelen. Na het winkelen ben ik met mijn gastouders het stand op gegaan. We hadden wel al een rode vlag, maar dat betekende dat we nog wel gewoon mochten zwemmen alleen zouden de golfen iets hoger zijn. Ik besloot toch het water in te gaan, maar alleen aan de het begin, aangezien ik alleen was. Wel had ik zo'n foam surfboarf achtig ding waar je alleen op kan liggen. Dus nadat ik 50 pogingen gedaan had om met de laagste golven mee te gaan kreeg ik wat hulp van vrienden en na wat aarzelen was ik na een tijdje in de hoge golven te vinden. Al moet ik zeggen dat dat nou ook niet persee zo 1 2 3 makkelijk ging. Het elastiek van mijn eerste board viel er af waardoor ik mijn board verloor en mijn tweede board brak ik... Maarrrr nadat ik ongeveer 3 liter zout water had ingeslikt, niks meer kon zien door het zoute water en ik een paar keer kopje onder met de golven mee gesleurd werd was het me eindelijk gelukt.

Nu is het inmiddels zaterdag en heb ik enorm veel spierpijn van gister maar dat is oke. Ik heb in iedergeval een erom leuke vakantie gehad. Nu gaat het inpakken beginnen en vlieg ik volgende week naar huis.. Wat ik daar nou van vind weet ik niet zo goed. Het is heel rg dubbel.

Dit was mijn blog voor deze ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.

(foto's komen op Facebook)
Liefs Larou

Mijn graduation

Hallo allemaal,

vandaag weer een echte blog zoals ik dat voorheen ook schreef. Dit keer gewoon over iets wat ik mee heb gemaakt en dat is graduation.

Op vrijdag 15 mei had ik dus mijn diplomering. In Amerika is dat normaal gesproken heel groots en druk, maar voor dit jaar was dat dus wel en beetje anders. Normaal gesproken is het met de hele laatste jaars klas, maar dat ging dus niet door.

De dag van mijn diplomering mocht ik kiezen wat we zouden gaan eten. Normaal gesproken zouden we uit eten gaan, maar ook dat kon helaas niet doorgaan. Wel zouden we gaan afhalen en ik mocht dus kiezen waar. Ik hou enorm veel van het restaurant Texas roadhouse, dus daar besloten we eten te bestellen. Nadat we met z'n allen thuis gegeten hadden had mijn gastmoeder nog een verrassing voor mij. Ze had namelijk koekjes laten maken in de vorm van diploma's en graduation caps. Echt heel erg lief en super lekker.

Om 8 uur zou ik mijn diploma krijgen, dus na het eten hadden we ons klaar gemaakt en waren we naar de school gereden. Eenmaal bij de school aangekomen moesten we even wachten tot we op werden gehaald en toen mochten we naar binnen. Toen we binnen waren kreeg ik mijn koort. Ik wist eerst eigenlijk helemaal niet dat ik die zou krijgen, maar die had ik dus gekregen van de "national honer society ".Dit heb in gekregen van de staat van Illinois. Niet iedereen krijgt dit. Alleen studenten die bijvoorbeeld goede cijfers hebben gehaald, de leiding hebben genomen over iets of in een club hebben gezeten. Ik heb er dus ook een gekregen en daar ben ik best wel trots op. Veel amerikaanse universiteiten kijken er naar of je die hebt en maken daarop hun keuze of ze jou willen hebben.

Na ik mijn gele koort en een bloom gekregen had mocht ik naar binnen lopen. Hier stond mijn directuur al klaar en ook was er een fotograaf. We mochten gaan zitten op de eerste rij en daarna ging mijn directuur een hele toespraak aan mij geven. Larou zou Larou niet zijn als ze halverwege zat te huilen, maaarrrr... ik was dit keer niet de enige. Samen met mij, waren ook mijn gastouders wat tranen aan het weg vegen. Mijn directuur had voor iedereen een persoonlijke toespraak gemaakt. Daardoor was het extra bijzonder.

Na de toespraak mocht ik opstaan en naar de andere kant toe lopen, zodat hierna mijn gastouders mijn diploma aan mij konden overhandigen. Natuurlijk liep ik eerst weer de verkeerde kant op, maar dat is gewoon het klunsige van mij. Mijn dilploma werd overhandigd en daarna mocht ik mijn de tassel van mijn cap naar de andere kant verplaatsen. Nu was ik dus echt klaar met mijn high school droom.

Dit was mijn graduation verhaaltje voor nu. En nog wat... over 4 weken ben ik al weer thuis.

Veel liefs Larou

Geen school

272 dagen in amerika en ietsjes meer dan een maand en dan ga ik ook al weer naar huis! Iets wat ik eigenlijk heel erg gek vind, aangezien ik het nog zo goed weet dat ik afscheid van iedereen nam en op het vliegtuig stapte.

Volgende week ga ik al mijn spullen inleveren en is school echt voorbij. Veel eerder dan gepland, maar dat is niet anders. 3 weken geleden kregen we te horen dat alle scholen in Illinois voor de rest van het schooljaar zouden sluiten. Zo ook mijn school. De hele tijd had ik gedacht ik ga niet naar huis zolang het niet hoeft, maar toen dit aangekondigd werd, ging ik toch wel een beetje twijfelen. In de eerste instantie had ik mijn hele gedachten er op gezet dat ik naar huis wilde. Wat had ik hier namelijk nog te doen… Nog 3 weken dat stomme E learning waar ik echt wel wat

moeite mee had, elke dag thuis zitten en inmiddels kreeg ik toch ook wel weer heel erg zin om naar huis te gaan.

Toch zag ik het niet zitten ik wilde niet binnen een week afscheid nemen van iedereen en alles allemaal gehaast doen. Tuurlijk het zou niet makkelijk gaan zijn en ik twijfelde enorm over mijn keuze, maar er waren nog wel genoeg redenen om te blijven.

Die redenen waren vooral de kleine dingen die ik nog wel zou gaan doen. Ik zou weliswaar geen echte prom en graduation mee maken, maar er zou wel een kleine alternatieve optie hiervan komen. En aangezien de maatregelen hier iets soepeler zijn als in nederland, mogen we ook nog gewoon met 10 mensen bij elkaar zijn.

De afgelopen weken heb ik dan ook nog wel heel veel tijd thuis gespendeerd, maar ook ben ik samen met mijn vrienden en vriendinnen geweest. Ik probeer alles uit deze kleine momenten te halen en als ik dan een hele leuke dag gehad heb ben ik nog zo blij dat ik toch gebleven ben.o had ik vorige week een photoshoot met de voetbal seniors en had ik vorige week zaterdag mijn senior pictures. Alle foto’s komen op facebook hiervan.

Dit was een kleine update van mij. Ik kan verder niet zo heel veel op mijn blog vertellen aangezien ik namelijk gewoon niet zoveel meemaak momenteel.

Heel veel liefs

Larou

Journalistiek en mijn opleiding

Hoi allemaal, 

Ondanks het hele corona gebeuren gaat het nog steeds heel goed met mij en ben ik nog steeds in Amerika. Ik dacht dat laat ik eerst even weten. In principe heeft deze blog niet zo heel veel met Amerika te maken, althans misschien een beetje. 

Nadat ik vorig jaar mijn examens heb gedaan, moest ik wel gaan kijken naar wat voor een opleiding ik wilde gaan doen. Ik wist alleen nog helemaal niet wat ik wilde gaan doen. Ik had dan ook wel het voordeel dat ik er nog een heel jaar over na kon denken, aangezien ik naar Amerika ging. 

Ik heb schrijven altijd al heel erg leuk gevonden en dus voordat ik vertrok besloot ik mijn blog te beginnen. Dit was meer zodat ik familie en vrienden allemaal op de hoogte kon houden, maar ik vond het ook gewoon heel erg leuk om te doen. Toen ik mijn vakkenpakket mocht gaan kiezen, moest ik ook uit een engels vak gaan een keuze maken. Een van de vakken was journalistiek en dit leek me heel erg leuk om te doen. Mijn keuze was dan ook snel gemaakt en elke dag het laatste uur zou ik dus journalistiek gaan hebben.

Ik weet nog dat een van onze eerste opdrachten was om een artikel te schrijven over de persoon die jij zou gaan interviewen. We kregen dus een leerling van onze school en aan ons was de taak om over hem of haar een artikel te schrijven. Stap één was om een interview te hebben met die persoon en er achter te komen wie hij of zij is, wat hij of zij doet in zijn of haar leven en een goed verhaal te vinden. Ik met mijn toen nog lichtelijk gebrekkig engels, vond het natuurlijk super spannend, maar ik had het gedaan en eigenlijk vond ik het heel erg leuk.

Onze klas noemen we ook niet gewoon een klas. In de ogen van onze docent is het gewoon een “newsroom”. Iedereen had dan ook zou zijn taken wat je elke week moest gaan doen.  Mijn taak was het maken van extra’s voor bij stories van anderen. Denk bijvoorbeeld aan een tijdlijn of een kaart. Niet alleen deed ik dat ik was ook presentatrice voor onze nieuws show.. Onze LIVE!! News show.  Mijn taak was dus om voor de camera te staan en te vertellen wat er die maand allemaal gebeurd was in en rondom de school. 

Oke laten we het dus zo gaan zeggen. Ik ben journalistiek enorm leuk gaan vinden. Ik vroeg me dan ook af of ik hier iets mee kon doen als ik terug naar huis zou gaan.  Ik kwam op de opleiding content creator op het Noorderpoort. Na heel lang twijfelen of ik dit wel echt graag wilde gaan doen besloot ik me toch in te schrijven. Na een intake gesprek en een opdracht die ik moest maken  ben ik aangenomen bij de opleiding content creator.

Na de zomer begin ik dus aan een opleiding waar ik heel erg veel zin in heb. Ik ben ook echt  heel erg blij dat ik hier in Amerika zoveel heb mogen leren en dit weer kan gebruiken in Nederland.

Dit was mijn blog voor deze keer. Misschien niet heel bijzonder en ook niet over iets wat ik hier in Amerika aan het doen ben, maar ik wilde er toch graag even over schrijven.

Liefs Larou

Als je nou een van die nieuws shows wil kijken klik dan hier >  https://www.nfhsnetwork.com/events/meridian-high-school-macon-macon-il/evt5bf2bad586

Wil je mijn artrikelen lezen klik dan hier > https://meridiandaily.net/staff_profile/larou-de-jong/

Update

Hoi allemaal,

Laat ik beginnen met, hoe gaat het met jullie? Over precies 2 dagen begin ik aan mijn 9e maand hier in Amerika en ik moet zeggen dat ik de maand maart toch iets anders voor me had gezien als dat het is gegaan.

Ik denk dat ik er niet heel erg veel over hoef te vertellen, maar net zoals europa heeft Amerika ook te maken gekregen met het corona virus. Sommige van jullie hebben misschien dan ook wel mijn post gezien op facebook over hoe onzeker deze tijd voor mijn nu is, aangezien ik gewoon niet weet of ik hier kan blijven of niet.

Door de afgelopen weken heen heb ik enorm veel uitwisselingsstudenten naar huis zien gaan. Meesten van hun gingen naar huis omdat hun ouders hun graag bij hun willen hebben wat ik echt volkomen begrijp. Ik ben toen in gesprek gegaan met mijn ouders en mijn gastouders hier. Vooralsnog blijf ik nog in Amerika. In Principe ben ik ook nog gewoon bezig met school aangezien ik hier wel gewoon e learning krijg.

Wat ga ik doen als de school wel gaat sluiten voor de rest van het jaar? Ik weet het niet misschien blijf ik, misschien niet, dat ziek ik tegen die tijd wel. Ik kan wel naar huis gaan, maar hoe veilig is het om nu door 2 grote internationaal vliegvelden te gaan. Voor nu is het naar mijjn mening verstandiger om hier te blijven en in overleg met mijn ouders en gastouders denken hun ook dat dit het beste idee is.

Dat haalt alleen niet weg dat ik door al dat stomme gedoe ik iedereen best wel een beetje mis. Ik had niet verwacht of gewild dat mijn exchange zo zou verlopen het is alleen niet anders we blijven positief en zien wel hoe het gaat.

Dankjewel voor alle berichtje die ik kreeg de afgelopen dagen met de vraag hoe het met mij ging.

Liefs Larou

Nieuwe sporten proberen?!

Hoi allemaal,

Vorige week vrijdag had ik mijn senior night voor basketball en cheerleading. Tijdens senior night worden alle laatstejaars studenten die een sport gespeeld hebben benoemd. Er staat hiervan een filmpje op mijn facebook, dat maakt het misschien wat makkelijker om te begrijpen. Deze avond waren al mijn vrienden en vriendin bij de game en ook mijn basketball team. Wat ik niet wist is dat een van mijn beste vriendinnen hier er voor heeft gezorgd dat ik een game ball kreeg als cadeau voor mijn senior night. Dus nadat ik was opgelopen samen met mijn gastouders kwamen twee van mijn teamgenoten er aan met een gesigneerde game ball die ik mocht houden. Ik weet, het is maar een bal met een paar handtekeningen, maar ik ben er echt zo blij mee.

Nu basketball en cheerleading is afgelopen zijn de “try-outs” voor de voorjaars sporten begonnen. Bij ons kun je in het voorjaar 3 sporten kiezen. Softball, Track en voetbal. Aangezien ik zeker wist dat ik wilde blijven sporten was de keuze niet heel erg moeilijk. Softball zou het sowieso niet worden de laatste keer dat ik dat namelijk in nederland deed, sloeg ik de bal in mijn eigen gezicht. Die sport viel dus al af.

Track wilde ik al heel lang heel graag doen. Ons track team heeft ook geen try-outs dus ik was gelijk toegelaten bij het team. Voor degene die niet weten wat track is, track is eigenlijk hetzelfde als atletiek. Ik heb mijn eerste trainingen gehad. Ik weet al dat ik afstanden ga rennen, maar welke afstanden ben ik nog niet helemaal overuit.

Dan voetbal… Ja… het was niet mijn bedoeling op in het voetbal team te gaan, maar dat is mislukt. Eigenlijk heb ik een hekel aan voetbal. Ik ben er niet goed in, ik ben bang voor de bal en als ik een bal moeten schoppen, schop ik hem 9 van de 10 keer in de verkeerde richting. Maar vanaf het begin van het jaar vroeg een vriendin van mij of ik alsjeblieft bij het team wilde komen. 5 maanden lang zij ik “misschien” aangezien ik wist hoe slecht ik was in voetbal. Uiteindelijk na een paar keer “open gym” heb ik toch besloten bij het team te gaan. Ik zit voornamelijk bij het team aangezien bijna al mijn vriendinnen in het team zitten en dat gewoon heel gezellig is. En weet je.. Ik ga maar een keer in mijn leven naar een Amerikaanse high school dus waarom ook niet!

De gedachten dat ik maar een keer voor zo’n lange tijd in amerika ben begint me ook steeds meer door te dringen… Het mag dan nog wel 5 maanden duren voordat ik vertrek toch begint heel langzaam het wel door te dringen dat het einde toch in zicht komt. Niet dat ik geen zin heb om naar huis te gaan, nee dat helemaal niet, maar ik ga alles hier toch ook wel missen. Ik heb me al ingeschreven voor een vervolgopleiding in nederland en er is contact geweest over mijn terugvlucht in juni.. Times fly when you’re having fun.

Buiten alles om wilde ik gewoon zeggen dat het enorm goed met me gaat. Ik heb het nog steeds naar mijn zin maar mis iedereen soms ook wel een beetje. Dit was mijn blog voor deze keer

Liefs Larou

Basketball seizoen over en een promdress gekocht

Hoi allemaal, inmiddels is het al een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb maar eigenlijk was de maand januari niet heel erg bijzonder. Het was voornamelijk school en in het weekend meestal wedstrijden voor basketbal of cheer.

Laatste basketball wedstrijd

Na 5 maanden basketball gespeeld te hebben zit het basketbalseizoen er op en eigenlijk vind ik dat enorm jammer. Basketball spelen was tot nu toe denk ik een van de beste beslissingen die ik heb genomen in mijn exchange year. Ik heb veel vriendinnen kunnen maken in basketbal en doordat ik zoveel bezig was met basketball, had ik ook geen tijd meer om heimwee te hebben. Ik was dan wel de langste speler van het team, maar ik was zeker niet de beste. Ik had nog nooit in mijn hele leven basketball gespeeld, laat staan een teamsport. Ondanks het feit dat ik vaak geen idee had wat ik aan het doen was, ben ik basketball echt heel erg leuk gaan vinden. Ik heb denk ik wel meer dan 100 vragen gesteld in de training, maar ook in de wedstrijd. En meer dan de helft van tijd zat ik aan de kant van wedstrijd, maar ik kreeg elke wedstrijd sowieso speel tijd. Soms langer als de andere keer, maar ik was al lang blij dat ik speeltijd kreeg en ik me op deze manier kon verbeteren. Dit alles samengevat ben ik gewoon enorm dankbaar dat ik toegelaten werd tot het team en dat iedereen er altijd voor mij was als ik de hulp nodig had.

Op zaterdag had ik de mini cheercamp. Dit is een hele dag waarop alle highschool cheerleaders de kinderen van de lagere school een cheerdansje leren. Dit jaar was het thema Aladdin en hadden we dus allemaal een paars shirt gekregen met het thema er op. Ik had 5 kinderen uit “grade 4”. Nadat de alle kinderen waren gedropt door hun ouders gingen wij aan de slag om met hun het dansje te leren. Tussendoor nog even pizza eten en aan het einde kwamen alle ouders terug om te kijken wat we hadden gedaan. Ook mochten alle kinderen ‘s maandags tijdens “half time’ in de basketball game het dansje nog een keer doen.

Prom dress

Voor degene die niet weten wat prom is zal ik het even kort uitleggen. Zoals je in nederland gala hebt in je laatste jaar van de middelbare school heb je hier dus “prom”. Tuurlijk in nederland is het een ding om naar gala te gaan, maar in amerika is dat toch nog allemaal iets belangrijker en groter. Meiden maken zich hier al maanden van te voren druk over welke jurk ze gaan kopen, of ze een “prom proposal” krijgen, met wie ze naar prom gaan, wie de fotograaf voor de shoot gaat zij, hoe ze hun haar gaan doen, welke kleur nagellak ze moeten dragen en waar ze gaan eten voor het (gala) begint.

Larou zou dan ook Larou niet zijn als ze hier dan ook niet aan mee doet, dus he wat ging larou doen, inderdaad een jurk kopen. Samen met mijn gastmoeder het gastzusje zijn we bij meerdere winkels geweest en telkens waren de jurken die ik aan deed het net niet. Ik had deze bepaalde soort assepoester jurk in mijn hoofd die voldeed aan al mijn eisen. Toen we gingen winkelen voor een homecoming dress had ik een jurk bij een meisje gezien die ik ontzettend mooi vond. Deze jurk kreeg ik natuurlijk niet meer uit mijn hoofd en na ongeveer 5 winkels gingen we dus naar die ene winkel waar ik de ene jurk gezien had….. Eigenwijse ik wist natuurlijk al dat ik die jurk wilde, maar toch kreeg ik het nog voor elkaar om mezelf in 5 andere jurken te hijsen… Tot ik naar buiten kwam in de jurk wat naar mijn mening mijn droomjurk is. Met de grootste lach om mijn gezicht kon ik het niet laten en heb ik de jurk dus gekocht… Ga ik de jurk maar een keer in mijn hele leven dragen? Ja waarschijnlijk wel ja. Heb ik misschien veelste veel geld besteed aan die ene jurk die ik dus toch maar een keer ga dragen? Ja dat ook, maar he ik ben maar een keer in amerika en ik ga dan ook maar een keer naar een echte amerikaanse high school prom.

Wauww als ik het zo terug lees weet ik niet hoe ik zo’n lang vehaal heb kunnen schrijven over alleen maar een jurk… maar okee

Verder heb ik voor nu niet zo heel veel te vertellen. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen

Liefs Larou