Hoi allemaal,

Afgelopen weekend heb ik echt een super leuk weekend, mijn grootste basketbal blunder gemaakt en heb ik mijn 17e verjaardag gevierd.

We begonnen het weekend op vrijdag met een pep rally op school aangezien die avond een boys basketball wedstrijd zou zijn. Omdat ik een cheerleader ben was dat dus een best drukke dag, maar wel echt super leuk.

De zaterdag had ik ‘s ochtends een een scholastic bowl tournament. Ik weet niet of ik het hier al eerder over gehad heb, maar ik zit in het scholastic bowl team. Scholastic Bowl is een soort van wedstrijd dat gespeeld wordt tussen verschillende scholen waarbij vragen beantwoord moeten worden. Wie de meeste vragen goed heeft wint. Ik kan je vertellen 9 van de 10 keer weet ik het antwoord niet, maar dat maakt niet zo heel veel uit. Het klinkt heel saai, maar eigenlijk is het best wel leuk.

Zaterdagavond was er weer een boys basketball game, dus weer tijd om te cheerleaden. Nou is dat nu niet zo bijzonder aangezien ik dat elke week moet, maar wat wel bijzonder was was onze cake actie. Elk jaar tijdens de game tussen Meridian(mijn school) en A&m ( school 10 minuten van mijn school) doen ze een cake actie om geld op te halen voor onderzoek voor kanker. Alle seniors (eindejaars leerlingen) maken taarten in groepjes van 2 of 3. Dus was het ook aan mij de taak om samen met 2 vriendinnen een taart te maken. Ik dacht alleen dat we de taarten gewoon zouden verkopen...maar dat was niet helemaal waar. Wat ik niet wist is dat de taarten geveild zouden worden. Dit hield in dat er dus een man midden in onze gymzaal stond en bedragen heel erg snel achter elkaar ging op noemen en mensen gingen bieden. Larou dacht “ohw weetje 50 dollar dat is al genoeg en heel erg veel”. Niet wetende dat mensen serieus een heel jaar geld opzij zetten voor alleen deze avond. Met verbazing stond ik te kijken toen onze taart voor 150 dollar weg ging, maar met nog meer verbazing stond ik te kijken toen er een taart weg ging voor meer dan 1200 dollar. Was best bijzonder.

Zondag had ik niet heel erg veel gedaan ik was thuis geweest en nog een 2 uurtjes naar school voor basketball training. Nadat mijn gastvader mij opgehaald had van school kwam ik thuis en was het hele huis super netjes opgeruimd. Ik zei dus tegen mijn gastmoeder “ jeetje wat is het huis netjes” met als antwoord “ ja ik vond dat het tijd was om het hele huis eens goed schoon te maken. Ik dacht er verder niet zo heel veel bij, tot mijn gastmoeder zij met een lach op haar gezicht. “ ja larou je hebt huisarrest je moet voor een uur in je kamer zitten” . Ik snapte er helemaal niks van, maar lachent ging ik naar mijn kamer toe en na een uur mocht ik weer beneden komen. Toen ik beneden kwam was de tafel versierd met meerdere taarten en als verrassing kwam mijn hele vriendengroep langs.

Maandags was het mijn verjaardag en moest ik gewoon naar school. Vanaf ‘s ochtends tot ‘s avonds laat heb ik zo enorm veel berichtjes met felicitaties gekregen, zowel van mensen uit nederland als uit amerika. Echt super lief.

Na mijn eerste paar lesuren op de maandagochtend had ik gym. Aan het einde van de les kwam mijn docent naar mij toe en zei dat ik me moest melden bij de “office”. Ik dacht echt euhm.. Wat heb ik gedaan. Omdat het mijn verjaardag was had mijn gastmoeder lunch gebracht met al mijn favoriete eten echt super lief.

Die avond had ik zelf een basketball wedstrijd die ik moest spelen. Mijn gastfamilie kwam kijken en voor het eerst kwamen ook twee vriendinnen mee om mij aan te moedigen. Voor de game aan was ik al super zenuwachtig, maar ik had er wel een goed gevoel over. Ik had enorm veel getraind en wist in principe wat ik moest doen.

Na de eerste helft werd ik in het spel gezet, in het begin ging het best wel oké tot de eerste time out. Ik kreeg een complete black out. Inmiddels kan ik er heel hard om lachen, maar op dat moment vond ik het niet zo heel erg leuk. Ik wist wel wat ik moest doen maar alles ging mis. Zo kreeg ik onder andere mijn allereerste “foul”. Ik stond per ongeluk over de lijn op een moment dat dat niet mocht… ja voelde me dus al best wel dom. Doordat dat gebeurd was, werd het allemaal nog slechter en schoot ik de bal bijna bij het andere team in de basket… ja inderdaad bij het verkeerde team… gelukkig miste ik en maakte het dus niet zoveel uit. Doordat dit de eerste game was dat ik zoveel speelde, begon mijn team mij aan te moedigen en mijn naam te roepen. Op een gegeven moment kreeg ik de bal en vergat ik te dribbelen. Omdat we toch al aan het verliezen waren en de scheidsrechters inmiddels wisten dat ik nog niet zo lang basketbal speelde riepen ze me niet terug. Maar door al het geks wat ik aan het doen was begon niet alleen mijn team mijn naam te schreeuwen, nee ook de supporters van het andere team… ja ik denk dat ik me nog nooit zo geschaamd heb als die avond. Aan het einde gaf het andere team mij de bal en gingen ze niet in verdediging. Ze gaven mij de kans om een basket te maken… nu ga je het waarschijnlijk al raden…. Ik miste de basket haha. Inmiddels kan ik er heel erg hard om lachen, maar op dat moment zeker niet. Ik voelde me zo enorm dom en was enorm verdrietig. Gelukkig heb ik echt de leukste coaches en team ooit. Zij vertelde mij dat ze enorm trots op mij zijn, want voor iemand die nog nooit in haar leven basketball gespeeld heeft speel ik aardig goed.Uit eindelijk dus een hele leuke herinnering.

Morgen heb ik weer een basketbal game en gaan we het gewoon weer proberen. Dit weekend is er ook nog een sneeuwstorm op komst, dus we gaan zien wat de komende weken mij brengt.

Heel veel liefs larou